Brak ochoty na współżycie to niski poziom zainteresowania stosunkiem seksualnym, w którym dana osoba nie odpowiada pragnieniom swojego partnera w tym obszarze. Według ekspertów ta przypadłość towarzyszy problemom fizycznym lub psychologicznym. Jest to coś, co może dotyczyć obu płci, ale częściej występuje u kobiet, które zazwyczaj obarczają się poczuciem winy.
Ten problem dotyczy 22-51% kobiet oraz 10-15% mężczyzn. W tym artykule znajdziesz informacje dotyczące braku ochoty na współżycie. Z czego może wynikać taka sytuacja?
Istnieją różne rodzaje braku ochoty na współżycie:
- pierwotny brak pożądania seksualnego – dotyka to przede wszystkim kobiet, które nigdy nie miały wystarczającego popędu. Przekłada się na brak zdolności do fantazji seksualnych lub niewielką aktywność w tym obszarze. Objawia się w okresie dojrzewania, ale nasila się w wieku dorosłym;
- wtórny brak pożądania seksualnego – występuje u osób, które cieszyły się normalnym popędem seksualnym, ale z czasem straciły zainteresowanie współżyciem;
- uogólniony brak pożądania seksualnego – dana osoba nie ma ochoty na współżycie ze swoim partnerem ani z nikim innym;
- sytuacyjny brak pożądania seksualnego – konkretna osoba nie czuje pożądania do swojego partnera, ale do innych już tak.
Objawy braku ochoty na współżycie
Osoby z brakiem ochoty na współżycie często szukają wymówek, aby uniknąć kontaktów seksualnych z partnerem. Stąd prawie nigdy nie kładą się spać o tej samej porze co druga połówka i zawsze znajdują wymówki lub inne czynności do zrobienia. Czasem właśnie ta „ucieczka” generuje ogromne poczucie winy, bo partnerzy czują, że nie odpowiadają na swoje wzajemne potrzeby. Sprawdź, do czego może doprowadzić brak seksu w małżeństwie na stronie https://www.miastokobiet.pl/brak-ochoty-na-seks-z-czego-wynika-i-do-czego-moze-doprowadzic-brak-seksu-w-malzenstwie/.
Z czego może wynikać brak ochoty na współżycie?
Jeśli chodzi o brak ochoty na seks, z czego może wynikać? Przyczyny mają charakter organiczny lub psychologiczny. Wśród nich wyróżnia się m.in.:
- zmiany hormonalne lub problemy endokrynologiczne;
- poddanie się leczeniu specyficznymi lekami;
- choroby przewlekłe;
- choroby metaboliczne.
Do czynników psychologicznych należą m.in.:
- zaburzenia seksualne, czyli zaburzenia erekcji, waginizm lub anorgazmia;
- problemy w związku;
- stres i niepokój;
- zaburzenia nastroju;
- zmęczenie i znużenie;
- osobiste obawy przed niezaspokojeniem partnera;
- monotonia w związku;
- brak satysfakcji z życia seksualnego.
Zabiegi na brak ochoty na współżycie
Pierwsze, co należy zrobić w przypadku braku pożądania seksualnego, to zbadanie, co jest jego przyczyną. Następnie warto zainteresować się psychologią. Istnieją ścieżki neuronowe, które są związane z pożądaniem i przyjemnością seksualną. Aby wszystko dobrze działało, przejście od jednego do drugiego musi być wypełnione bodźcami o pozytywnym działaniu dla obu stron. Osoby z brakiem pożądania seksualnego nie odczuwają tych bodźców. Uważa się, że ktoś kwalifikuje się do leczenia, gdy ten stan jest uporczywy i trwa dłużej niż 6 miesięcy.
Jeśli brak popędu seksualnego jest chwilowy, nie powinien zbytnio martwić. Wtedy przydatne będą pozytywne wzmocnienia, a także poświęcenie czasu na rozpieszczanie i dbanie o siebie. Dodatkowo, aby zwalczyć brak pożądania seksualnego, niezbędna jest chęć jego pokonania. Jeśli dana osoba tego chce, istnieje możliwość budowania pociągu. Pomocne mogą być terapia dla par i ta obejmująca seksualność. W tych przypadkach pacjenta wesprą wykwalifikowani specjaliści.
W innych przypadkach zaleca się leczenie testosteronem, zwłaszcza gdy brak pożądania seksualnego zbiega się z menopauzą. Stąd niektórzy lekarze zalecają specjalne plastry. Z drugiej strony, inni nie do końca zgadzają się z tą terapią ze względu na fakt, że powoduje skutki uboczne, w tym zmiany w poziomie cholesterolu, w głosie, pojawienie się trądziku, zwiększoną obecność włosów na twarzy i innych częściach ciała… Jednak skutki te pojawiają się, jeśli dawka nie zostało odpowiednio dopasowana. Dlatego to specjalista w dziedzinie ginekologii musi ustalić właściwe stężenie po przeprowadzeniu wcześniejszych badań w celu przywrócenia naturalnej równowagi hormonalnej.
W leczenie problemów seksualnych warto uwzględniać dostępne środki. W tym celu niezbędna jest spersonalizowana diagnoza, aby móc skorzystać z dogodnego sposobu.